Ünite Tekrar Testleri - 1

Gökteki yıldızlar kadar sayısız
Ah yurdumun kimsesiz ve yoksul çocukları,
Anladım farkınız yok koparılmış başaktan!
Alın bu gözleri benden, alın bu yüreği artık
Utanıyorum yaşamaktan.

(I) Onun dizeleri yağmuru özleyen toprağın yağmurla buluşmasıyla yükselen kokuyu andırır. (II) Okuyucunun duygu dünyasına akan bir nehirdir. (III) Siz bunu somut bir biçimde göremez, sadece hissedersiniz. (IV) Okuyucusunu cömert bir biçimde kendi dünyasına davet eder. (V) Okuyucu bu daveti tereddütsüz kabul eder.

O çay ağır akar, yorgun mu bilmem?
Mehtabı hasta mı, solgun mu bilmem?
Yaslı gelin gibi mahzun mu bilmem?
Yüce dağ başında siyah tül vardır.

Benzetme yapılırken özellik bakımından güçlü olan varlık veya nesneye benzetilen denir.

Ey, mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü,
Kız kardeşimin gelinliği, şehidimin son örtüsü!
Işık ışık, dalga dalga bayrağım,
Senin destanını okudum, senin destanını yazacağım.

Manda yuva yapmış söğüt dalına,
Yavrusunu sinek kapmış.

Şair son kitabında gayet başarılı, özgün bir üslup kullanmış. Önceki yazdıklarına benzememesi okuyucularında da derin bir etki bırakmış olmalı ki kitabı bayağı ses getirdi. Sözcükler, ince elenip sık dokunarak birbiriyle uyumlu giyinmiş bir takım oyuncusu gibi dizilmiş. Bir cümle diğer cümleyi destekliyor. Cümleler, anlam bütünlüğüyle okuyucuyu tüm samimiyetiyle kucaklıyor.

Bu metinde,

I. Kişileştirme
II. Konuşturma
III. Abartma
IV. Benzetme

(I) Vadinin orta yerinden usul usul akan derenin yalnızlığını yaşıyordum. (II) Etrafımda bir “Merhaba!” diyenim olmadığı için ben de selamlarımı, hâl hatır sormalarımı kendi içimde sakladım istiridye misali. (III) Evime döneceğim günü ellerim ceplerimde, volta atarak beklerken soluk benizli sokaklara teslim ediyordum yürüyüşümü. (IV) Bu yürüyüşler, gözyaşlarımın yürüdüğüm yolları sırılsıklam etmesiyle sona ererdi çoğu zaman.

Başımdan bir kova sevda döküldü
Islanmadım, üşüdüm, yandım oy!
İplik iplik damarlarım söküldü
Kurşun yemiş güvercine döndüm oy!