Ünite Tekrar Testleri - 2

Elbisem gündelik, pabucum delik
Haberin olsa da sobayı yaksan
Yağmur iliğime geçti üstelik
İçim ürperiyor, ya evde yoksan

Karac’oğlan der ki ismim överler
Ağu oldu bildiğimiz şekerler
Güzel sever diye isnad ederler
Benim Hak’tan özge sevdiğim mi var

I. Can verme sakın aşka aşk afeti candır
Aşk afeti can olduğu meşhuru cihandır
II. Mezarlarda susarken dilsizler, duraksızlar
Üstlerinde ot biter, kuş öter, arı vızlar
III. Son böyle güzelsin, sen böyle tatlı
Yıllar var gönlümde, yârimin aklı
IV. Geçtiğim her yolda karşıma çıksan
Bir tatlı gülüşle yüzüme baksan
V. Gözlerin gönlümde açar nergisler
Mor akasyalarla ürperen seher

Bursa’da bir eski cami avlusu
Küçük şadırvanda şakırdayan su
Orhan zamanından kalma bir duvar
Onunla her yaşta ihtiyar çınar

Farz et ki bir rüya gördük ikimiz
Gerçekte bu hissi tanımadık biz
Böyle bir masalı yaşamadık biz
Bir varmış bir yokmuş sayalım gitsin

Sarı yeşil ve mavi fanuslar iç içedir
Ve hepsinin içinde kıpkızıl bir portakal
Ufuk yol yol kızardı engin tutuştu dal dal
Ve işte karşımızda akşam böylece erir

Çiçekdağı derler, var mı zararım
Yâr yitirdim uğrun uğrun ararım
Üç güneydi benim kavli kararım
Beş gün oldu nazlı yârim gelmedi

I. Bir de İstanbul’a geldim ki: bütün çarşı, pazar
Naradan çalkalanıyor, öyle ya… Hürriyet var
II. Kimse farkında değil, anlaşılan, yaptığının
Kafalar tütsülü hülya ile, gözler kırgın
III. Kadın erkek koşuyor borç ederek Avrupa’ya
Sapa düşmekte bizim şıklara, sanırım Asya
IV. Zurnalar şehir ahalisini takmış peşine
Yedisinden tutarak da dayanın yetmişine
V. Çamlıbel sanki şehir, zabıta yok, rabıta yok
Aksa kan sel gibi, dindirecek vasıta yok

Kuruyan bahçeme saksı dizerim
Etrafım kimsesiz, içerim dolu
Ruhuma bir çizgi gibi çizerim
Dağların ardına uzanan yolu