Boylardan Devlete - 4

IV. yüzyılda Doğu Avrupa önlerinde görülen Hunlar
öncelikle Bizans, Latin ve Ermeni tarihçileri tarafından
“İskit” olarak tanımlanırken; Suriye kaynakları,
bazen “Ostrogotlar” adı altında adlandırmış; daha
sonra Grek ve Latin kaynakları ise kendilerinden
olmayan ya da Grek kültürünü paylaşmayan bu kitleleri
“Barbar” olarak nitelendirmiştir.

Hunların farklı kaynaklarda bu şekilde tanımlanması;

I. yazılı kaynaklarının sınırlı oluşu,
II. göçebe-yerleşik kültür çatışması,
III. diplomatik ilişkilerin sınırlı oluşu

Orta Çağ Avrupa’sında gerçekleşen;
 

• I. ve II. Balkan Seferleri
• Margos ve Anatolyos Antlaşmaları

ilk Türklerdeki egemenlik anlayışı hiçbir zaman sınırsız
ve sorumsuz bir iktidara olanak tanımamıştır. Bu
anlayış kağanın halka karşı kimi görevlerini eksiksiz bir
biçimde yerine getirmesini beklemiştir.

Avrupa Hun imparatorluğu'nun sınırları içerisinde özerk
veya yarı özerk halde Türk, iranlı, Germen ve Slav
kökenli kavimler yaşamaktadır.

Eski Türklerde sosyal yapının en üst kademesini
teşkil eden ve “il” olarak adlandırılan devlet örgütünün;
 

I. bağımsızlık,
II. ülke,
III. halk,
IV. töre

Divanü Lügati’t-Türk’te kullanılan “İl gider töre kalır.
(Devlet yıkılsa dahi töre kalıcıdır.)”, “İl kaldı törü kalmaz.
(Ülke terk edilir, töre terk edilmez)”