Osmanlıdan Kalan Mirasımız - 2

Leylekler, kırlangıçlar kovulma korkusundan uzak, Türklerin evlerine yuva yapabilirler. Köpekler sürüler hâlinde sokaklarda dolaşır. Onlara kötü davrananın vay hâline!

Bu görüşler Osmanlı ülkesini gezen bir seyyaha aittir.

Osmanlı’da ihtiyaç sahibi insanlar için şehrin farklı yerlerinde sadaka taşları bulunurdu. Buraya bırakılan paralar ihtiyaç sahibi tarafından ihtiyacı oranında alınırdı.

Serkan Bey Osmanlı’dan günümüze gelen çinicilik, çömlekçilik ve halıcılık gibi alanlarda atölye çalışmaları düzenlemektedir. Bu çalışmalara birçok öğrenci katılmaktadır.

Osmanlı Devleti dönemine ait eserlerin yoğun olduğu Bursa-İznik gezisine katılan bir turist kafilesi Bursa Ulu Camii’nde rastladıkları hat örneklerinden ve İznik Yeşil Cami’nin minaresindeki çini süslemelerinden çok etkilendiklerini ifade etmişlerdir.

“Bu gelirler; akıl hastalarının, fakir halkın bakımı ve çocukların eğitimi gibi hayır işlerinde kullanılmak üzere yapılan bağışlarla verilen hediyelerden oluşmaktadır. Bunun yanı sıra onlar, camilerin yanındaki imaretlerde fakir halka bin okka pilav ve yeterli miktarda et dağıtırlar.”

Osmanlı’da mahalle toplumsal birliğin göstergesiydi.

”Aşağıda Evliya Çelebi’nin Seyahatnamesi’nden Süleymaniye Cami ile ilgili bazı bilgiler verilmiştir.

• “Bütün mühendisler ‘Yeryüzünde Süleymaniye gibi sağlam yapı yapılmamıştır ve bu yuvarlak kubbe gibi parlak bir kubbe görülmemiştir.’ derler.”
• “Mihrap ve minberin üzerinde olan renk renk camlar vardır ki bunun da övülmesinde zayıf insan aciz kalır.”
• “Caminin içi Esmaü’l Hüsna (Allah’ın isimleri) yazıları ile süslenmiştir.”

Osmanlıda Ramazan aylarında hâli vakti yerinde olanlar hiç tanımadıkları, bilmedikleri mahalleleri dolaşmaya çıkarlarmış. Zimem defteri (borçlunun ismini ve ne kadar borcu olduğunu gösteren, günümüzdeki veresiye defteri) olanın borcunu öderlermiş.