Beylik Döneminde Osmanlının Askeri Gücü - 1

Prof. Dr. Halil İnalcık, Devlet-i Aliyye isimli eserinde OsmanIılarda dinî gruplarla yöneticiler arasında yakınlaşma görüldüğünü, Osmanlı ülkesinde farklı dinsel ekol ve yapılanmalara imkân tanındığını yazmıştır.

Osmanlı Devleti’nin kuruluş sürecinde Anadolu’nun uç bölgelerinde toplanan Türkmenler, doğuda ve batıda güçlü düşmanlarla gaza hareketine ve mücadeleye girişmişlerdir.

Bu gelişme;

I. yerli unsurların ordu hizmetine alınması,
II. dinî ve millî amaçlarla eyleme geçilmesi,
III. Anadolu’da gazi beylik olarak ünlenilmesi

Osmanlı Devleti, ordu teşkilatı bakımından dünya tarihinin en güçlü devletlerden biri olmuştur.

Orhan Bey, düzensiz birliklerle kalıcı askerî başarılar elde edilemeyeceğini görmüştür.

Buna bağlı olarak bu dönemden itibaren, düzenli ordunun ihtiyaç olarak görülmesinde;

I. gönüllülerin harbe vaktinde gelememesi,
II. alp ve nökerlerin askerî katkılarının sınırlı olması,
III. düşman birliklerinin düzenli askerî yapılardan oluşması

Osman Bey, dinî ve millî gayelerle savaşta katılan derviş askerleri ordusunda istihdam etmiştir.

Osmanlı Beyliği’nin ilk savaşçı sınıfını, Osman Gazi’nin etrafında gaza ve ganimet amaçlı toplanan gruplar oluşturmuştur. Bu gruplar beyliğin ilk dönemlerinde büyük yararlılık göstermiş, “İlây-ı Kelimetullah” uğruna mücadele etmişlerdir.

Bu gruplar arasında;

I. alplar,
II. gaziler,
III. tekfurlar