Cumhuriyet Dönemi Saf Şiir - 2

I. Metin 

Ah o kadrini bilmediğim günler,
Koklamadan attığım gül demeti.
Suyunu sebil ettiğim o çeşme,
Eserken yelken açmadığım rüzgâr

Cahit Sıtkı Tarancı

II. Metin

Yiğitliğim elden gitti yel gibi
Damağımda tadı kaldı bal gibi
Hoyrat eli değmiş gonca gül gibi
Bozulmuş bağlara döndün mü gönül

Karacaoğlan

Tekrar yaşayacağız ümitli sabahlan,
Bulacağız dünyanın o en güzel yerini,
Ebedi bir sahilde yeniden tadacağız
Kol kola sükûn dolu akşam gezmelerini...
Çocukluğum, çocukluğum...
Uzakta kalan bahçeler.
O sabahlar, o geceler,
Çocukluğum çocukluğum...

Rüzgârlar başladı. Sonsuzluk gemisi
Önünde köpürüp şahlanmada engin;
Yolcusu olduğun nihayetsizliğin
Bir ucu Allah'ta ve sende bir ucu.
Başlıyor serüvenierin en korkuncu:
Gökyüzüne doğru yürüyen yeryüzü,
Barıştıran sınır geceyle gündüzü;
Ey sonuca doğru ilk uçtan gelen dağ!
Göğü perde perde delip yükselen dağ!

Gün o gün değildir ki
Boylu boyunca uzanmış
Sağlığında yatmayacağı yere
Rüzgârmış, yağmurmuş haberi yok
Farksız bir ağaç kütüğünden
Beyhudedir seslenmek ona
Boş bir evin kapısı çalınmaz.

Yedi gencin edebî hayatlarının henüz başında gerçekleştirdikleri bu topluluğun en öncelikli özelliği, Cumhuriyet Dönemi Türk edebiyatının ilk edebî topluluğu oluşudur. Dönemin hece fonlu, şairane söyleyişli, romantik edalı yaygın şiir ortamına eklenen yeni bir halkadan ibaret olan grubun üyeleri, ortak kitabın kısa ön sözünde ana ilkelerini “canlılık, samimiyet ve daima yenilik" gibi pek de estetik öz taşımayan sözcüklerle vurgulamışlardır. Dolaylı ve saygılı ifadelerle Servetifünun, Fecriâtî ve Hecenin Beş Şairi gibi grup ve kuşakların, insanı marazî bir tutumla işleyen donuk şiir anlayışlarına eleştirel bir bakışla yaklaşmalarına karşılık onları tekrardan öteye gidememişlerdir.

Dıranas’ın ilk dönem şiirlerinde çok net, çok çıplak bir gerçeklik ortamı bulunmaz. Şehrin Üstündeki Bulutlar(I), Çile(Il), Olvido(III), Kar(IV) ve kısmen Serenad(V) adlı şiirlerinde sembolik, bireysel, masalsı bir içerik vardır. Bununla birlikte Dıranas, kırklara doğru şiir anlayışını, hayata ve gerçekliğe doğru yönlendirir.