Hikaye Unsurları - Anlatıcı - 1

Yerli yabancı pek çok turist, şafak sökerken Nemrut’ta güneşin doğuşunu izliyordu.

Sıcak bir yaz günü sabahtan akşama dek uğraşıp ---------- .

(1) Arabanın bakımını yaptırmak için sen/ise gidiyordum. (2) Yol üstündeki dükkânların birinde, yağ kir içinde çalışan bir çocuk dikkatimi çekti. (3) Arabayı sağa yanaştırıp bir süre onu izledim, pek de memnun görünmüyordu. (4) Yaşıtları bu güzel yaz gününde denize girip çıkarken o, çalışıyordu.

Birinci kişi ağzından yapılan anlatımda anlatıcı, olayın içinde olan, olayı yaşayan kişidir.

Hikâye edici metinlerdeki cümlelerde beş duyu ile ilgili ayrıntılara yer verilebilir. Söz gelişi “Kuşlar, dallara ötüşerek konuyordu.” cümlesinde işitme ve görme duyusundan yararlanılmıştır.

Hasan, Yozgat’ın Çağlayan köyünde yaşıyordu. On dönümlük tarlasını ekip biçiyor, geçimini öyle sağlıyordu. Bir anası, bir kendi vardı. Babasını iki yıl önce kaybetmişti. Aylardan marttı, Hasan tarladaki ürünlerine ilk suyu veriyordu. O günlerde savaş patlak verdi, eli silah tutan herkes cepheye çağrıldı. Hasan da anasından helallik istedi, vatan savunmasına
gitmek üzere yola koyuldu.

Zamanın birinde, bir dağ köyünde yoksul bir nine yaşarmış. Bu kadıncağızın yetişkin bir oğlu varmış. Adı Can Ali’ymiş. Başının kelliğinden ötürü ona Keloğlan derlermiş. Keloğlan sabahları erken kalkar, baltasını kapar, ipini beline dolayıp dağa gidermiş. Sonra da kestiği odunları kasabaya götürüp satarmış. Eşeği olmadığı için odunları sırtında taşırmış. Ana oğul, ellerine geçen parayla karınlarını zor doyururlarmış. (...)

Üsküdar sahilinde yürüyenlerin, çay bahçelerinde oturanların gözü, büyük gemiye takıldı. Ters giden bir şeyler vardı. Çünkü Boğaz’dan geçen dev gemi, rotasından çıkmış ve kıyıya yönelmişti. Herkes telaş içinde dağılmaya başladı. Gemi, kıyıya birkaç metre kala karaya oturdu. Büyük bir tehlike de böylece geçmiş oldu.

Hırsızın biri, gece yarısı bir duvarı delmekle meşguldü. Hasta ev sahibi, tıkırtıları duyunca dama çıktı. Biri, duvarın dibinde duruyordu. Ev sahibi yukarıdan seslendi:

- Kimsin arkadaş? Orada ne yapıyorsun?

Hırsız cevap verdi:

- Ben davulcuyum, davul çalıyorum.

Ev sahibi, hayretle sordu:

- Madem davul çalıyorsun, davul nerede?

Hırsız, gülerek cevap verdi:

- Sen merak etme babacığım, git rahat rahat uyu. Davulun sesi sabahleyin çıkacak.

1. Fatoş ve Ezgi çok iyi arkadaşlardı. Aynı okulda 5. sınıf öğrencisiydiler. Çok fazla ortak yönleri vardı. Aileleri de birbirlerini tanır, onlar da iyi anlaşırdı.
2. Yolda bulduğu parayı sahibine ulaştırmayı başardığı için büyük bir huzur duydu. Dünyada iyi insanların hâlâ var olduğunu herkese gösterdi.
3. Öğretmenin sorduğu sorunun cevabını biliyordu. Ne var ki çekingenliği yüzünden bir türlü parmağını kaldırmadı. Öğretmeni onu cesaretlendirmek istedi.
4. Çok uğraştı ama muhtar, sonunda mahallenin su sorununu çözdü. Halk, ona bir kez daha saygı duydu.