Mülakat - 2

Tutunamayanlar ile ne yapmak, neyi vermek istediniz?

-Tutunamayanlar ile çok basit bir iş yapmak istedim; insanı anlatmayı düşündüm. Kapalı dünyalar içinde yaşayan yazarların bile bu cümleye hemen isyan edeceğini, “Peki herkes ne yapıyor?” diye öfkeleneceğini bildiğim hâlde bu basit gerçeği söylemekten kendimi alamıyorum. Ben, kahramanlarımın iplerini istediği gibi oynatarak insanlardan kuklalar yaratan büyük romancıların yeteneklerinden yoksunum. Roman kahramanlarına uygulayacak büyük nazariyelerim, onları peşinden koşturacağım büyük ülkülerim yok. Ya da insanlara, özellikle tutunamayanlara saygım büyük olduğu için, acıyorum onlara; böyle büyük büyük meselelerin makale, inceleme, deneme gibi yazı türlerinin konusu olduğunu sanıyorum.

Sapanca; Doğu Marmara’nın cennet köşesi. Kur’an “İçinden ırmaklar akan” bir mekân olarak tanımlar cenneti. Peki, dünya gözüyle nedir cennet? Yahut neresidir? İddiamız odur ki hangi noktasından bakarsanız bakınız; Sapanca Gölü gerçek bir yeryüzü cennetidir. Soğucak Yaylası’ndan inerken Sapanca Gölü’ne, Adapazarı’na bir bakınız alıcı gözle! Bize ne kadar çok hak vereceksiniz. İnsanların isimleri gibi oturdukları semtlerden de nasipleri var. Yahya Kemal boşuna yazmamış “İstanbul’un fethini gören Üsküdar” diye.

Hocam, sizin anneniz Halide Nusret Hanım da güçlü bir romancı. Romancı olmanızda herhangi bir rolü var mıdır? Var İse bu nasıl olmuştur?

- Doğrudan bir rolü olmadı. Hatta benim devamlı kitap okuma, küçükken hikâyeler yazma isteğime de derslerime engel olur diye karşı çıkardı. Fakat kitaplarla haşır neşir olunan, sürekli şiir okunan bir evde büyümemin yazarlığımda muhakkak ki büyük bir rolü olmuştur.