Şiir İnceleme - 2

Saki kerem et, bahr gibi cûş edeyim
Bir lahza seni şöyle feramûş edeyim
Dersin bana bîhûş edecek bâde seni
Peymâneme sen gir de seni nûş edeyim 

Son günüm yaklaştı görünesiye,
Kalmadı bir adım yol ileriye;
Yüzünü görmeden ölürsem diye,
Üzülmekteyim ben, üzülmekteyim

Oklar uçup gider şahanlar gibi
Mert de aşıp gider aslanlar gibi
Kılıçlar oynaşır ceylanlar gibi
Kesilir ne başlar meydan içinde

Tam otların sarardığı zamanlar 
Yere yüzükoyun uzanıyorum.
Toprakta bir telaş bir telaş,
Karıncalar öteden beri dostum.
 

Ellerime hanımböcekleri konuyor,
Ne şeker şey onlar.
Uç böcek, uç böcek diyorum,
Uçuyorlar.
 

Pan’ın teneffüsü bile,
Ilık, okşamakta yüzü.
Devedikenleri, çalılık vesaire,
Bir âlem bu toprakların üstü.
 

Tabiatla haşır neşir 
Kırlarda geçen ikindi vakti 
Sakin dinlenmiş rahat 
Bir gün daha bitti

Bu dünyayı seninle sevmişim, Hürrem!
Öldürür diriltirsin, Mesih’im, Zühre’m!
 

Karun’ca mal yığsam ben neylerim sensiz,
Neylenir saltanat sensiz, gözüm, gözdem!
 

Allar kuşan, has bahçeden güller takın,
Bir düştür seyrettiğin aynadan madem!