Şiirde Konu ve Tema - 2

ı
Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı 
Felekler yandı âhımdan murâdım şem’i yanmaz mı
---------

Şeb-i hicran yanar cânım töker kan çeşm-i giryânım 
Uyarır halkı efgaanım kara bahtım uyanmaz mı 
II
Sıyrılarak geliyorum dağ yalnızlığından
Sis dağılsın, dağılsın artık gözlerinden
Gül de yüreğime yağan karlar erisin
Gözlerinde uçuşsun bunların uğultusu

Ya sen hüznü boğarsın 
Ya da hüzün seni boğar.
Ama birisi kanatlarını kırarsa eğer,
Yaralı kuş rolüne soyunacağına 
Yürümeyi denemelisin,
Hayata dönmelisin, 

 Sen de varsın, koyu lâcivert gözlüm 
İşin aslına bakarsan her şey sensin...
Şensin ömrün gözlerini açan 
Gittikçe çoğalan, tükenmeyensin.

Gurbet elden geldim malım sormağa
Bunca eşya çanak çömlek nic’oldu
Ey komşular gelin şer’a durmağa
Köy kadısı kambur felek nic’oldu 

Eğer beni öldüreler 
Külüm göğe savuralar 
Toprağım anda çağıra 
Bana seni gerek seni
 

Yunus Emre

Divan şiiri toplumsal sorunlardan, halktan kopuk, soyut bir edebiyattır.

Bağ bana
Bahçe sana, bağ bana.
Değme zincir kâr etmez 
Zülfün teli bağ bana
I. İlk dize hece sayısı bakımından ötekilerden farklıdır.
II. “b” ünsüzleri ile asonans, “a” ünlüleri ile aliterasyon yapılmıştır.
III. Yazılışları aynı, anlamları farklı sözcüklere yer 
   verilmiştir.
IV. aaxa biçiminde kafiyelenmiştir.
V. Sevgiliye bağlılık teması işlenmiştir.

Başladı, zâra bülbül,
Ne demiş hâra bülbül.
Gül yaprağı düşünce,
Düşer efkâra bülbül.

Karıcığım,
Hasretliğin on ikinci yılı bu 
on ikinci yılı
Gönül ağzına kadar dolu 
Sen diyorum İstanbul geliyor aklıma 
İstanbul diyorum sen 
sen şehrim kadar güzelsin 
şehrim senin kadar acılı