Söz Öbekleri - 2

Şiirin insanda güzel duygular uyandırması, gündelik yaşamdan kopmasıyla doğrudan ilgilidir. Şiirdeki ahenk; yaşam kaygısıyla, toplum sorunlarıyla bozulursa şiirin güzel duygular uyandırması beklenemez.

Günümüzde insanımızın bencilliğinin, korkaklığının, umursamazlığının arttığını görüyorum. Yolculuklarda yaşlılara yer vermemek bir yana sokakta birinin çantasını gasp etseler, birini dövseler herkes görmezden geliyor. Kendisine bir zarar gelmediği sürece herkes üç maymunu oynuyor. Bu toplumsal bozulmalar hepimizin içine bir karamsarlık çökmesine sebep oluyor.

Değişen zaman bizden çok şey alsa da o değişime karşı durdu hep. Zira zamanın bize getireceklerinin yanında bizden alacaklarının da farkındaydı. Sakin hayatında gereksiz maceralara yer vermeden yaşar ve kendi gibi kalmayı isterdi.

Bazı kişiler, insanların yanlışlarını yüzlerine vurmaktan çekinmez. Kimin yanlışı varsa hatır gönül dinlemeden uyarır. Sözünü eğip bükmeden söyleyen bu kişiler, yanlışında ısrar edenler tarafından sevilmezler.

Büyük umutlarla, çabalarla hazırlanan, piyasaya sunulan müziklere baktıkça üzülmemek elde değil. Geleneğimizden kopuk, tamamen Batı’yı kopyalamaya çalışan müzikler tabii ki uzun ömürlü olamıyor. Zira her ağaç, her toprakta yetişmez.

Yaşlılar, hep geçen zaman için hayıflanır. Her ne kadar üzüntünün sebebi bu gibi görünse de aslında üzüntünün kaynağı geçen zaman değil, gençken duygularıyla hareket edip yaşadıklarındaki pişmanlıklarda gizlidir. Yaş kemale erince de sadece akıllarının buyruğuna uyarak davrandıkları için gençliğe veryansın ederler.